Ceyhan Tarihçe

Kırım Savaşı‘ndan sonra Osmanlılar buraya Nogay Türklerini ve 93 Harbi‘nden sonra da Rumeli Türklerini iskan etmişlerdir. 1896 yılında II. Abdülhamid tarafından Hamidiye adı verilmiş 1908 yılında ise Urfiye olarak değiştirilmiştir.

19 Temmuz 1926’da ilçe yapılmış ve Cebelibereket (Osmaniye) vilayetine bağlanmış ve son olarak 3 Mayıs 1920 yılında çıkarılan yasa ile adı Ceyhan olarak değişmiştir. 1933 yılında Cebelibereket ilinin ilçe yapılması üzerine bugünkü statüsüne kavuştu.

Coğrafya ve iklim

Akdeniz Bölgesi‘nde yer alan Ceyhan Adana‘ya 47 km uzaklıkta, Akdenize 30 km. uzaklıkta, 36. ve 37. kuzey enlemleri ile 35. ve 36. doğu boylamları arasında olan bir ilçedir. Güneyde Yumurtalık, Kuzeyde Kozan, kuzeybatısında İmamoğlu, kuzey doğusunda Kadirli, batıda Yüreğir, doğuda Osmaniye, Hatay iline bağlı Erzin ilçesi ile komşudur.

İlçenin önemli bölümü tarımsal arazi ile kaplı olup yüzölçümü 1.424 km²’dir ve 71 mahallesi vardır.

En önemli akarsu Ceyhan Nehri ilçenin kenarından geçmektedir ve uzunluğu 509 km’dir. Ayrıca Mercin Suyu, Karaçay, Handeresi, Çeperce Deresi ilçenin akarsularıdır.

Yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlı geçen ilçenin iklimi tipik Akdeniz iklimidir. Yağış miktarı Ceyhan Ovası’nda 600–750 mm. iken, dağlık alanlarda 750–1000 mm arasında olup, yağışların %50’si kışın, %27’si ilkbaharda, %18’i sonbaharda, %5’i yaz aylarında düşer.

Ceyhan’ın bitki örtüsünü makiler oluşturmaktadır. Ceyhan büyük bir ova olduğu için orman alanlar tahrip edilerek tarım alanlarına dönüştürülmüştür. Buna rağmen yer yer çam ormanlarına rastlanır.

Ceyhan’da son yıllarda oluşturulan okaliptus (sıtma ağacı-selvi ) ormanları ise geniş alanlar kaplamaktadır. Yine tarımı geliştirmek için ekilen zeytin, turunçgil, kavak ekili alanlar da geniş yer kaplamaktadır.

Ceyhan tabi orman bakımından fakirdir. Lakin kerestecilik maksadıyla okaliptüs ve kavak yetiştiriciliği yapılmaktadır. Ceyhan’da kerestecilik ve mobilyacılık gelişme göstermiştir.

Ceyhan’da üretilen orman ürünleri genellikle kereste ve odun olarak tüketilmektedir.

Ulaşım

Ceyhan, güneyden ve kuzeyden iki önemli yolla çevrilidir.

Avrupa’yı Asya’ya bağlayan E-90 ve E-91 karayolu ile Türkiye’de İç Anadolu, ve Ege’yi Güneydoğuya bağlayan D-400 Devlet Karayolu Ceyhan’dan geçmektedir. D-400 Karayolu Ceyhan Şehrinin 3 km. kadar Kuzeyenden geçerken yine TAG (Pozantı-Tarsus–Gaziantep Otoyolu)olarak adlandırılan E-90 ve Avrupa’yı Beyrut ve İsrail’e bağlayan TEM otoyolu da Ceyhan’ın 7 km. kadar güneyinden geçmektedir.

Ayrıca Türkiye’yi Ortadoğu’ya bağlayan demiryolu hattı Haydarpaşa-Bağdat Demiryolu da Ceyhan’dan geçmektedir.

Ceyhan, Adana Havaalanına da 50 km. uzaklıktadır. Deniz ulaşımı için de Yumurtalık ve İskenderun limanlarına yakındır. Kısacası deniz, hava, kara ve demiryolundan ulaşımı kolay bir ilçemizdir.

Ekonomik Yapı

Ana geçim kaynağı olarak tarım gösterilebilir. İlçe, tipik bir Çukurova ilçesi olarak, geçmişte akıllara yer eden pamuk üretimiyle anılsa da, şimdilerde değişen ekonomik kaygılar sebebiyle, dönemden döneme değişmekle beraber buğday, mısır, karpuz,soya ve yerfıstığı üretimine de sıklıkla rastlanır. Köylerde ufak çapta küçük ve büyük baş hayvancılık da yapılır.

Tarımın ekonomide yoğun olarak yer alması, Ceyhan’ın ticaret ve sanayi imkânlarını da arttırmıştır. Ceyhan çevresinde eskiden onlarca çırçır fabrikası yer alırken bugün bunlar yerini mısır kurutma tesislerine bırakmıştır. Ayrıca; Yumurtalık Serbest Bölgesine,Yumurtalık-Sugözü Termik Santraline, BOTAŞ’ın BTC (Bakü-Tiflis-Ceyhan) Boru Hattı olarak bilinen ve Bakü’den Yumurtalık’a uzanan Petrol Boru Hattına, Hatay sınırındaki Toros Gübre Sanayii’ne, Adana ve Osmaniye Organize Sanayi Bölgelerine yakınlığı da Ceyhan’ın ekomisinde etkili rol oynar.

Mahalleler

Ceyhan’ın 112 mahallesinin 31’i merkezde bulunmaktadır. Merkez mahallelerinde 113.914 kişi   (% 70,9) yaşamaktadır. En uzak mahallesi ise 40,5 km uzaklıktaki Günlüce mahallesidir. Merkez mahalleleri dışında nüfusu en fazla olan, 3.806 kişi ile Büyükmangıt mahallesidir.  Ceyhan’ın nüfusu 2017 yılında % 0,28 artmıştır.